Toen we begonnen, nee ervoor nog, toen we er nog over in discussie waren of we thuisonderwijs zouden gaan geven, zei ik ‘En dan kan ik elke week of alle twee weken naar de bib hier op de hoek van het straat. Ideaal!’

En toen begonnen we met thuisonderwijs en mailde ik de bib omdat ik online nergens de openingsuren kon vinden. Het antwoord was teleurstellend, vanaf dit schooljaar was onze bib definitief dicht. Enkel nog in de hoofdgemeente was er een bib. Wel ik vond het niet leuk en nog niet maar bon niets aan te doen, de gemeente had beslist.

Op zich ligt de bib niet zo ver van bij ons. 5 km? In elk geval met de auto is het 7 minuten rijden, een bakfiets heb ik (nog) niet en te voet is wel wat ver. Wat is het probleem dan zou je denken. Stap toch in die auto en rij er naartoe. Wel 7 minuten rijden = even lang als enkel mijn kinderen in de auto zetten, tel daar nog bij, er weer uit halen en daar er weer in en uit en dat voor 15 minuten in de bib te zijn? Echt niet dat ik daar mee begin! Ik krijg er stress van en de kinderen nog des te meer. Dus begon ik maar boeken te kopen tot ik zelf vond dat ik echt geen boeken voor elk thema kon gaan kopen. Boeken zijn duur, wat ik snap hoor maar daar ben ik natuurlijk niet echt mee geholpen.

Toen we op vakantie waren kreeg ik bij de post een oproep voor een nieuwe ID, laat het gemeentehuis nu net iets meer dan 300 stappen (ja er hangt een bordje aan het gemeentehuis met het exact aantal op) verwijderd zijn van de bib. Dus als ik naar het gemeentehuis moet, kan ik net zo goed even gaan kijken in de bib toch?

Zo gezegd zo gedaan, een week na de einddatum van mijn oproep (tsjah dat krijg je als je op vakantie gaat en dus post mist) ging ik gisteren naar het gemeentehuis en de bib. Drie kinderen in de auto, ergobaby mee en op stap. Gemeentehuis ging zeer snel dus direct door naar de bib. De kinderen wisten helemaal niet waar ik het over had tot we er binnen kwamen. Zijn dat mijn kinderen die zo van boeken houden? Dan hebben ze toch nog wat van mij meegekregen, oef!

Ze zochten zelf boeken uit met knuffels onder hun arm die ze in de bib vonden, nu ja Thibeau zocht babyboekjes uit en ging spelen, maar Lucas die dook in de bakken en rekken. ‘Mama kijk Dribbel! Mama en hier over eten! Mama over God en nog over God en nog over God en nog over God!! Mama en om te knutselen! Oh mama mag deze mee? En deze? Mama en die van Jona en de walvis want ja dat staat ook in mijn Bijbel hé mama?! Oh mama Anna boekjes! Mama ik wil die en die en die en die en …!’
Even de rem er op. Ik koos boekjes die me wel nuttig leken, Lucas koos ook leuke boekjes over Jona en de walvis, een zoekboek, een knutselboek en twee boekjes over anders zijn en Thibeau koos een babyboekje.

In koor ‘Mama als we thuis zijn ga je dan lezen voor ons?!’

Lucas moest ik naar buiten slepen, die wilde wel de hele dag boekjes kijken. Met de belofte dat we zouden terug keren lukte het nog net zonder crisis. Ah ja, onze boekjes moeten terug en ik weet nu al dat ze er nieuwe gaan willen, vanaf nu zijn we dus toch aan ons bib avontuur begonnen.

In de auto zaten ze dan alle drie met elk een boek in hun handen tot mama muziek opzette. Luidkeels naar huis rijdend. Heel de gemeente heeft gehoord hoe K3 klinkt als wij het zingen. Wat is het genieten!

Eens voor de deur geparkeerd vroeg ik heel onschuldig wie er graag een worstenbroodje wilde, tsjah dat gegil was duidelijk. Nog even naar de broodjeszaak en dan naar huis. Alles op tafel en dan nog snel de post oprapen want ik had een gekleurd pakje zien liggen en ik verwachtte geen pakje dus ik was wel heel nieuwsgierig.

Dankjewel Sofie voor het prachtige geschenk!

In de namiddag werden de boekjes al lustig gelezen. Lucas wilde alle oefenboekjes graag samen lezen, mama moest voorlezen over ‘anders zijn’, papa moest dan weer voorlezen over een koe die een ei legde en ook het zoekboek blijkt ook een groot succes te zijn! Zou het te maken kunnen hebben met mijn snel geïmproviseerde leeshoek?

Kan een dag mooier zijn? Wat een zegen!

Nota: Ja, dat kon want na het voorbereiden van deze blog kreeg ik nog fantastisch nieuws! Nee, je moet er niet naar vragen ik vertel niets. Tijd brengt raad.